Τα έρμα νιάτα

                                    Τα έρμα νιάτα 
Μια απόπειρα να τα πω για να μη σκάσω


 
 

Σαν το θεριό μες ’το κλουβί

είναι η ψυχή μου τώρα

τα χρόνια φεύγουν σαν ριπή

αγύριστα για άλλη χώρα

Τα νιάτα μας ξεθώριασαν

στους δρόμους τις βιτρίνες

δεν άνθισαν και γέρασαν

με προσμονές κι ευθύνες

Ο κεραυνός που έπεσε

από ξαστεριά βαμμένη

καρδιές ζεστές πλήγωσε

και πάει μια ζωή χαμένη

Να ‘τανε πόλεμος σωστός

και μιας κατοχής η πείνα

θα τέλειωνε σα καθεστώς

και σαν αιμοσταγή αρβύλα

Κατάφατσα να ‘χεις εχθρό

να βλέπεις και να βλέπει

το βόλι αν έρθει στο φτερό

καλώς το να έρθει πρέπει

Μα τα ύπουλα είναι η πληγή

και τον εχθρό δεν βλέπεις

ασύμμετρη είναι η απειλή

δεν ξέρεις ποιον στοχεύεις

Τα νιάτα μας πικρόχολα

σ’ άλλες πατρίδες τρέχουν

παράπλευρη η απώλεια

στατιστικές πληθαίνουν

Σαν το λαβωμένο το θεριό

είναι η ψυχή μου με πίκρα

τα χρόνια αυτά σα το νεκρό

αντίδραση καμιά δεν είδα

                   (Γι’ αυτούς που τα ‘φαγαν μαζί)

                    Σέρρες, 3 Σεπτεμβρίου 2012
                                                        Βασίλης Α. Βαφιάδης 
 .