Η Τουρκία του «Όχι» εκτείνεται σε όλα τα ευρωπαϊκά εδάφη της ξεκινώντας από την Αδριανούπολη, περνά από το μητροπολιτικό τέρας της Κωνσταντινούπολης με τα 17 εκατομμύρια πολίτες, συνεχίζεται στην ασιατική αρχή μέσω της βιομηχανικής περιοχής της Νικομήδειας (Ismit) και νοερά ενώνεται με τον άξονα που οδηγεί στην Άγκυρα και την εκτεταμένη βιομηχανική της ζώνη. Δυτικά το «Όχι» καταλαμβάνει όλη την παραλιακή ζώνη από την Προποντίδα έως τα Δαρδανέλια, κατόπιν κατεβαίνει στην Σμύρνη αφού έχει συμπεριλάβει την πλούσια Προύσα και φθάνει στην Αττάλεια περικλείνοντας έτσι το σύνολο της τουριστικής βιομηχανίας.
Ανατολικά παρατηρεί κανείς σε μεγάλη έκταση και στρατηγικό βάθος πώς το Κουρδικό στοιχείο καθορίζει την πολιτική γεωγραφία στα νοτιοανατολικά με μία έντονη εμμονή διατήρησης της εθνικής του ταυτότητας και της πολιτικής του αυτονομίας.
Για πρώτη φορά κατά την τελευταία δεκαετία ο Ερντογάν έχει απωλέσει το σύνολο των σημαντικών και οικονομικά απαραίτητων αστικών κέντρων της χώρας. Ιδιαίτερα η απώλεια της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας θεωρείται καταλυτική για την επόμενη ημέρα στην Τουρκία. Είναι φανερό πως τα δύο γιγαντιαία από οικονομική και χρηματοπιστωτική άποψη αστικά κέντρα είναι αυτά που έγειραν την ζυγαριά. Και στα δύο αυτά κέντρα ο Ερντογάν σημείωνε ποσοστά που ξεπερνούσαν το 60%. Το δημοψήφισμα άλλαξε τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Στις περιοχές του «Όχι» παράγεται και το συντριπτικό ποσοστό του τουρκικού ΑΕΠ. Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά που καθορίζει και θα καθορίζει την επόμενη περίοδο την εκδήλωση αυτού του πολιτικού διχασμού που εγκαταστάθηκε για τα καλά στη χώρα.
Το 51,3% που κατάφερε με όλα τα μέσα να αγγίξει ο Ερντογάν δεν είναι αρκετό ούτε για να πείσει την τουρκική κοινωνία στο εξωτερικό αλλά ούτε και για να «νομιμοποιήσει» την άποψή του για το πολιτικό Ισλάμ και τον ρόλο της Τουρκίας στην Εγγύς Ανατολή, στο εξωτερικό.
Ο Ταγίπ Ερντογάν και κυρίως το «Σύστημα Ερντογάν» εξέρχεται της πολιτικής αναμέτρησης βαθιά πληγωμένο. Η Οικονομία μετά το ξεφούσκωμα της ανοδικής της τάσης και μετά το τσουνάμι αρνητικών και υποβιβαστικών αξιολογήσεων από τους διεθνείς οίκους αντέδρασε συνολικά. Η Τουρκία έχει ήδη εισέλθει στο σπιράλ του παθολογικού πληθωρισμού που ανέκαθεν την ταλάνιζε. Όμως και η ανεργία άγγιξε πλέον διψήφιο ποσοστό. Η Τουρκία δανείζεται από τις αγορές ακριβά ενώ η σκλήρυνση του δολαρίου έναντι του ευρώ αυξάνει το κόστος αποπληρωμής των χρεών της αλλά και την τιμή εισαγωγής των πρώτων υλών. Είναι προφανές πώς την επαύριον του δημοψηφίσματος η τουρκική οικονομία δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με σθένος και αισιοδοξία το μέλλον όπως τουλάχιστον το αντιμετώπιζε πριν από 13 χρόνια όταν ο Ερντογάν αναλάμβανε τα ηνία της χώρας.
Δύση ή Ασία
Ο διχασμός στην Τουρκία πέραν του Οικονομικού και γεωπολιτικού του χαρακτήρα εντός του εθνικού χάρτη της χώρας προσλαμβάνει και ένα νέο χαρακτηριστικό που ξεπερνά την παραδοσιακή αντίθεση μεταξύ Κεμαλισμού και Ισλάμ. Η Δυτική Τουρκία, τα οικονομικά κέντρα, το τμήμα της κοινωνίας που παράγει σκέψη (Πανεπιστημιακά κέντρα), οι τουριστικές περιοχές, η βαριά βιομηχανία, τα κέντρα μεταφοράς και διακίνησης εμπορευμάτων, τα μεγάλα λιμάνια, αεροδρόμια, τα κέντρα logistics, όλα τα παραπάνω ψήφισαν «Όχι».
Η κατανομή της ψήφου διαμορφώνει αλλά και ταυτίζεται με έναν παραδοσιακό διχασμό που καθόριζε την τουρκική κοινωνία από τον Κεμάλ και μετά.
Ο περίφημος διχασμός των Bejaz Turk και των Karaturk. Όσο και να προσλαμβάνει αυτή η κατηγοριοποίηση ένα υπολανθάνοντα ρατσισμό, εν τούτοις αντανακλούσε για δεκαετίες τον πυρήνα της κοινωνικής και πολιτικής αντίθεσης στη χώρα. Οι «Λευκοί τούρκοι» και οι «Μαυροκέφαλοι» δηλαδή οι τούρκοι που προέρχονται από την Ανατολία και πέρα.
Ο Ταγίπ Ερντογάν και πριν από αυτόν ο πνευματικός του πατέρας ο Ερμπακάν, κατάφεραν να διεισδύσουν στις ανατολικές περιοχές των Μαυροκέφαλων διαταράσσοντας τους πολιτικούς συσχετισμούς. Ήταν η καθοριστική σύγκρουση μεταξύ μιας δυτικόστροφης σκέψης και εκείνης της άποψης που ταυτιζόταν με την ισλαμική ταυτότητα και την ασιατική της καταγωγή. Αυτή υπήρξε και η κινητήριος δύναμη του ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ και του Ταγίπ Ερντογάν.
Για πάνω από μία δεκαετία το σύστημα Ερντογάν κατάφερε να ενισχύσει και να διατηρήσει αυτήν την κυρίαρχη αντίθεση καθιστώντας βασικό μοχλό άσκησης εξουσίας. Μία «άλλη» Τουρκία ήλθε στο προσκήνιο, μία Τουρκία απαξιωμένη πτωχή, μοιρολατρικά καθυστερημένη, οικονομικά υποβαθμισμένη. Αυτή η Τουρκία με τον Ερντογάν εξελίχθηκε στην ισλαμική δυναμική, το πολιτικό Ισλάμ ενώ οικονομικά ανελίχθη στην κατηγορία «Των Τίγρεων της Ανατολίας», την κατηγορία των επιχειρηματιών, τραπεζιτών κλπ που κατάφεραν να αναρριχηθούν στα ανώτερα κλιμάκια της τουρκικής οικονομικής και τραπεζικής (νόμιμης ή παράνομης) δραστηριότητας.
Αυτό το «σύστημα» απώλεσε χθες πολιτικά την απόλυτη κυριαρχία του.
Είναι χαρακτηριστικό πως ένας από τους γνωστότερους προπαγανδιστές του μηχανισμού Ερντογάν, μόλις έγινε πια σαφές πως η νίκη του «ΝΑΙ» θα ήταν οριακή, ανέβασε μία προτροπή στο Twitter.
Ο Τζέμ Κιουτσούκ έγραψε «Ετοιμαστείτε για πόλεμο». Αυτή η φράση που απηχεί την άποψη του συστήματος Ερντογάν είναι απόλυτα σαφής. Το πολιτικό Ισλάμ υπό την παρούσα του μορφή δεν θα αφήσει αμαχητί την εξουσία.
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Τουρκία αλλά και το σύνολο της Εγγύς Ανατολής.
zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου